Verplicht elektronisch betalen: ook voor verenigingen?
Vanaf 1 juli 2022 zijn alle ondernemingen verplicht om minstens 1 elektronisch betaalmiddel ter beschikking te stellen voor consumenten. De onderneming kan zelf kiezen welk soort elektronisch betaalmiddel ze aanbieden (bijvoorbeeld Bankcontact, Payconiq,…). Betalen met cash blijft mogelijk, maar consumenten moeten ook de mogelijkheid krijgen om elektronisch te betalen.
Ook sommige verenigingen zullen onder deze verplichting vallen.
Wanneer wel verplicht om elektronisch betaalmiddel ter beschikking te stellen?
Verenigingen die een duurzame of terugkerende economische activiteit uitoefenen voor consumenten zullen ook een elektronisch betaalmiddel moeten aanbieden.
Bijvoorbeeld: Een voetbalclub die elke week drank verkoopt aan toeschouwers in de kantine, zal in deze kantine een elektronisch betaalmiddel moeten aanbieden.
Bijvoorbeeld: Een fanfare die 1 keer per jaar een concert organiseert, moet hierbij geen elektronisch betaalmiddel aanbieden.
Wanneer niet verplicht om elektronisch betaalmiddel ter beschikking te stellen?
De verplichting om een elektronisch betaalmiddel aan te bieden is niet van toepassing op verenigingen die enkel diensten aan leden verleent in het kader van hun statutaire doel. Verenigingen die zijn opgericht enkel en alleen om diensten aan hun leden aan te bieden, zijn m.a.w. niet verplicht een elektronisch betaalmiddel aan te bieden. Het gaat immers niet om diensten die aan een consument worden aangeboden.
Bijvoorbeeld: Een VZW die is opgericht om de gebouwen van de plaatselijke jeugdbewegingen te beheren, is niet verplicht een elektronisch betaalmiddel ter beschikking te stellen.
Bijvoorbeeld: Een VZW die is opgericht om muzieklessen voor de leden te organiseren en daarvoor lidgeld int, maar daarnaast geen terugkerende, duurzame economische activiteiten stelt, is niet verplicht een elektronisch betaalmiddel ter beschikking te stellen.
En wat met sponsoring?
Een sponsoringcontract is een contract tussen een sponsor en gesponsorde. Dergelijke contracten kunnen beschouwd worden als contracten tussen twee ‘ondernemingen’ (en niet tussen onderneming en consument). De verplichting om een elektronisch betaalmiddel aan te bieden is hierbij dus niet van toepassing.
